Ima li vece srece nego kad u centru grada
naidjem na livadu sa safranima. Kamera u rukama i
dok muz i sinovi mirno jedu u jednom restoranu (no reklama)
ja trckaram po "livadi " i slikam ...
Sjetila sam se djetinjstva i buketa safrana nabranih
uciteljici ,mami ,baki ,komsinici ... kome god samo da
berem cvijece .Buketi se nizali ja rasla i ostala ista
i dan danas volim narati buket cvijeca i ukrasiti moj
zivotni prostor . Za moju srecu je potrebno tako malo.
No comments:
Post a Comment
Hvala na komentarima